Penang en de Bounty

Ok, we zijn in Penang geweest en los van het eten ( BRILJANT, ja alles gegeten broer) niet iets om lang stil bij te staan. In oorsprong een tropisch eiland met een koloniale stad erop, nu een tropisch eiland met fabrieken en een hoog "ik verkloot de natuur" gehalte. Behalve het nationale park (wat apen en wat water leguanen, zo terloops klinkt het wel heel gewoon) niet heel veel bijzonders, kortom. (Punt). Dus over naar de belangrijkere zaken. De reis naar de Perenthian Islands. Op zich weer een verhaal op zich. Allereerst gedoe met het boeken. Eerst naar visit Malaysie geweest. Meisje heeft ons prima geholpen incluis het laten zien van haar eigen facebook pagina om te laten zie hoe mooi het zou moeten zijn. Daarna op zoek naar bus tickets. Eerste mannetje: "not possible Island closed!" Toch bijzonder als je net met het eiland gebeld hebt voor een reservering. Wij dus beleefd afgewimpeld en hem daarna even in het Nederlands een stempel op gedrukt (tegen Maaike uiteraard want we zijn te gast maar toch...) Daarna aardig busmanmethesje gevonden die ons keurig bij een bureau bracht waar we konden boeken. Daar de tickets geregeld en beloofd dat we om 6.45 uur klaar zouden staan zodat we om 7 uur opgehaald konden worden. Dus wij op tijd klaar staan. (dus echt op tijd want ik ben nog steeds een Mulder) maar om 7.30 uur nog steeds geen "Kang travel" (onze vaste vervoerder ondertussen). Ik (Eric) dus bellen met de agent. "No worries (en we zijn niet eens Down Under) driver is coming". En idd klokslag half acht (kan dat?) een chauffeur, een busje en 2 Zweedse meiden. Eerste opmerking van de Zweden: We're happy that we're on time. 7.30 straight... Zucht, fijn dat wij ook wisten dat het pickup moment 7.30 uur was. Daarna ingestapt bij de Maleisische Michael Schumacher. Moet gezegd worden, ik wou dat ik mocht rijden want dit was zo'n weg... Je kent ze wel: buitenkantje, binnenkant en buiten er weer uit... Ik denk overigens wel dat ik de enige was die dit mooi vond maar dat terzijde...
Na een uurtje of 6 kwamen we aan bij de boot. Na een kleine lunch wij met de boot. En jawel een "fast boot"  incluis een Schumacher..... Jezus (sorry) wat ging dat hard. Ik vond het al wat vreemd waarom alle tassen plat op de grond moesten liggen. Na 10 minuten niet meer..... We vlogen soms zelfs (echt waar!) Na een half uurtje blauwe plekken te hebben opgelopen aangekomen op het Terschelling ('t Ailand) van Maleisië. NOT!!!!! Briljant wat mooi. Echt de Bounty in het kwadraat. Eigenlijk zijn het 2 eilanden waarbij wij op de kleine zitten. Zoals de Lonely Planet stelde: "Even Eden had to split up". Enige (kleine) nadeel is dat het hier laag seizoen is dus zijn ze alles aan het opbouwen. Inclusief het storten van beton etc. Aan de andere kant: daardoor zijn de prijzen ook lager...en we blijven Nederlanders.... De eerste dag bestond uit zoeken van een plek ter overnachting. Uiteindelijk geslapen in het schimmelig hutje 25 meter (kan ook 20 zijn..) van het strand. Het is inderdaad behelpen......

Na een prima nacht op gestaan met zon en een strak blauwe zee met niemand op het strand. Na onze ochtend activiteit: eten, liggen, zwemmen, liggen, zwemmen, liggen en Tshirt aan omdat we geen Engelsen willen worden op zoek naar onze nieuwe accommodatie. Prima basic reizen maar voor 16 euro slaap je hier in een prive hut in een resort met uitzicht op zee EN free wifi. Terwijl ik dit schrijf stelt Maaike net vast dat iemand bijna vermoord werd door een kokosnoot omdat die besloot een eindje verderop te kijken dan zijn eigen boom. Er stond zelfs een bordje: Beware of falling coconuts. Het geeft een beetje de tendens aan hier.... Gister trouwens ook nog wat gedronken met de Panda's ( de Belgen van eerder) Gezellig. Je merkt dat iedereen een beetje dezelfde route volgt. Het enige wat we nog even  moeten doen is vaststellen hoelang we hier blijven. Er zijn geen ATM's hier (geld automaten) dus moet je je budget een beetje in de gaten houden. Aan de andere kant ik zag net dat ze ook Visa accepteren....ik zie mogelijkheden....(Kecil 5-3)