Bavianen en bedbugs

Ik heb altijd geleerd dat je een tekst een beetje "AIDA proof" moet schrijven. Met deze titel moet dat wel lukken dacht ik zo. Jullie hadden het al begrepen: jawel we hebben ze gehad, de bedbugs. In ons schone hostel (echt waar) vond ik om half 5 in de ochtend een paar hele enge beesten voorzien van vers bloed. jawel de befaamde bed bug (bed wantsen. De eerste nacht (andere kamer) en de nacht erna geen last gehad dus op zich vreemd. Nadat we uiteraard niet veel meer geslapen hebben ik de ochtend erna contact gehad met onze huisbazin. Ik had een paar "lijkjes" bewaard en op het moment dat ze kwam kijken was er een andere bug die gezellig langs kwam wandelen. Een mooi moment want eea was nu wel duidelijk en tevens de laatste meters die het beestje heeft gelopen. 1 0 voor de grote mens. De reactie van de bazin was prima. Direct matras eruit, alle kleding wassen en zij op zoek naar chemisch spul. Die dag dat we er even niet waren heeft iemand het bed van ons gerepareerd maar blijkbaar met geïnfecteerd hout. Ik weet niet of dit klopt maar sinds die tijd hebben we last. In elk geval heeft ze met veel gif lopen spuiten want toen we terug kwamen in de kamer lagen er nogal wat "lijkjes". We mochten het weer proberen die nacht met als back up 2 bedden in de dorm. Dus uit voorzorg had ze die voor ons vrij gehouden. Vannacht hebben we er weer geslapen (in onze laken zakken deze keer!) en een bugje gezien en uiteraard naar de eeuwige jachtvelden gestuurd. Kortom we denken dan de ellende over is. Uit voorzorg zullen we down under nog even onze kleren een paar uur in een vuilniszak in de volle zon laten stomen maar we denken, nadat we alles nagekeken hebben, dat het nu ok is. We zijn er zelf redelijk vanaf gekomen. Maaike heeft een paar bulten en ik niets. Om een of andere vreemde reden wordt ik in Nederland altijd lek geprikt maar hier bijna niet... Tot zover de ellende. Leuk voor iedereen die denkt dat reizen niet zwaar is :) Dan Singapore. Op het eerste gezicht de meest steriele en sfeerloze stad met de meest fantastische architectuur die je kunt wensen. De regels vallen daarentegen weer reuze mee. Hongkong was veel erger. Echter als je de juiste plekken weet te vinden, wat best lastig is tussen al die wolkenkrabbers, blijkt Singapore geweldig te zijn. We raken er steeds meer gecharmeerd van. Tussen enorme hoogbouw vind je weer mooie kleine straten met super eet tentjes en oude en supermoderne pleinen. Op een hete dag kun je bijna het hele centrum doorkomen zonder ook maar in de buitenlucht te hoeven lopen. Elk gebouw heeft wel een mall die weer gekoppeld is aan de MRT (Metro). Het moet gezegd worden, de MRT is hier nog beter dan Hongkong. Nog modernen en schoner. Wat hebben we voor de rest gedaan. Een bezoek aan de dierentuin (erg mooi), Audio gekocht (een Xmini speaker voor de laptop) en een mp3 speler (afgezet trouwens), Maaike heeft een extra bril laten maken, ik een pak en een zonnebril gekocht (dat Amerikaanse merk met die platte o. Kortom we zijn failliet. Morgen vertrekken we naar Sydney. Het wordt in elk geval drie en halve week afzien en op het budget letten. Australië is verschrikkelijk duur op het moment. Zelfs voor Nederlandse standaarden..... Later meer

Tioman en de snorkels.....(voor de jongeren; Nemo)

Tja als je de titel leest denk je dat ik gek ben maar dit is toch niet helemaal het geval. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht op Tioman. Het grootste eiland aan de oostkust van Maleisie. Als ik zeg dat op een van de kleine eilanden in de buurt van Tioman Expeditie Robbinson wordt opgenomen dan hebben jullie een beeld. Tioman is hetzelfde alleen dan met fatsoenlijke bedden, geen camera's en de vis wordt voor je gevangen. We zatten op het meest rustige strand van het eiland namenlijk ABC beach. Alleen een aantal hutjes, duikcentra en restraurant. Een drukke dag op Tioman bestaat dan ook uit opstaan, eten, boekje lezen, kijken of het weer redelijk is want onder de 28 graden ga je toch echt niet zwemmen, zwemmen, eten, cocktailtje (bij voorkeur een Magarita) en weer slapen. Op Tioman hebben we Elco en Wieke ontmoet. Weer zo'n gevalletje van de wereld is wel erg klein. Elco was de buurjongen van Doortje (mijn schoonzusje) en is een goede vriend van Jordy (een ex collega). Erg gezellig om samen met hun op te trekken en ook wel weer eens fijn om in het Nederlands te ouwehoeren. Met hun hebben we ook een snorkeltour gedaan. Dit was echt briljant. Ik heb verschillende duikers horen zeggen dat dit net zo goed was/is of beter dan dat rifje in Down Under. Een en al koraal en idd Nemo's. Of voor de generatie van daarvoor: een soort Snorkelland. En nee...ik heb het geheim van Kapitein Ortega niet gevonden. (Wie dit kan volgen heeft net als ik teveel tv gekeken in het verleden...). Een andere beschrijving wellicht; stel je het aquarium in het dierenpark Emmen voor. Dat dan met 10x meer vis en met jezelf er tussen. Kortom best wel gaaf. Tijdens de trip ook nog zo'n Robbinson strandje bezocht met echt wit zand en schelpen waarvan je op 't Ailand uit je dak zou gaan. De rest van de dagen hebben we verder doorgebracht in het eerder vermelde stramien. Oja ook nog verse Baracuda, Kingfish en Stingray (Rog/reden dat Steve Irwin niet meer onder ons is) gegeten. Kost toch snel 5 euro zo'n Rog. Geen idee wat dat in Nederland kost maar het is denk ik iets meer. Daarnaast uiteraard wat bezoek gehad van apen, eekhoorns en leguanen. Helaas kun je niet eeuwig op zo'n eiland blijven en zijn we sinds vandaag verder gegaan naar Singapore. Wat ik er tot nu toe van gezien heb (in 4 uur tijd) is een soort HongKong maar dan anders, dus een soort "same same but different". Ik zal voor morgen de regels nog eens doorlezen want zelfs Nederland heeft minder regels dan hier. Kortom de komende dagen zitten we in het shopping walhalla van de wereld. Helaas met een reisbudget.....later meer.

Reizen is….wachten

Ons verblijf op de Perhentian Islands zit er op. Het is tijd om een nieuw gebied te gaan verkennen en een nieuw eiland te gaan ontdekken. Via ons `resort’ Senja hebben we een bus ticket geboekt van Jerteh naar Mersing om vandaar uit naar Tioman te varen. Om half twaalf lopen wij naar boot waar al vele mensen staan te wachten om terug naar het vaste land te gaan. We worden naar onze bootticket gevraagd en worden naar een hoek van de pier gestuurd waar we moeten wachten op ons bootje. Op een gegeven moment wordt een van de regelmannetjes gebeld. Het blijkt ons resort Senja te zijn die door geeft dat wij naar boot zijn vertrokken en er nu wel zo’n beetje moeten zijn aangekomen. Er wordt goed voor ons gezorgd blijkt. Inmiddels zijn er vele bootjes aangekomen die ons naar de overkant moeten brengen. We moeten in een van de bootjes instappen, waarbij vervolgens iedereen, incl. bagage zo ver mogelijk achter in de boot wordt gestopt. We doen allemaal een zwemvest aan en gaan op weg. De heenreis had niemand een zwemvest aan, maar omdat het water de laatste dagen een stuk ruiger is geworden lijkt het ons allemaal toch wel verstandig. De overtocht verloopt soepel. De golven vallen mee en onze kapitein vaart heel voorzichtig. Helaas regent het wel weer en samen met het opspattende water zijn we doorweekt. Aan de overkant dus eerst maar even droge kleren aan doen. Daarna zijn we op zoek gegaan naar het kantoortje waar we onze bus tickets moeten halen, gelukkig was dat niet zo moeilijk. We stappen het kantoortje binnen en een mevrouw houdt ons binnen een seconde onze tickets voor…wij kijken haar onbegrijpelijk aan. Hoe weet zij nou dat wij de tickets komen halen? Wat blijkt Senja heeft net gebeld dat we zijn aangekomen en waarschijnlijk snel de tickets komen halen. Blijkbaar waren er geen andere toeristen die langs zouden komen, dus dat was makkelijk. Wel fantastisch hoe Senja voor ons heeft gezorgd! Nu moeten we alleen nog een bus zoeken die ons naar Jerteh gaat brengen. Het busstation blijkt vlak bij het kantoortje te zijn. Niemand kan ons vertellen hoe laat de bus gaat, alleen dat ie gaat en dat we op de juiste plek zijn. Het wachten is begonnen……
De bus gaat inderdaad. Na dik anderhalf uur wachten stopt er een bus die ons naar de juiste plaats brengt. De lokale bussen blijken wat minder goed onderhouden te zijn dan de lange afstands bussen, maar het rijdt. Om een uur of 4 komen we in Jerteh aan. We controleren nog even of hier inderdaad onze volgende bus vandaan gaat en of de tijd op het kaartje klopt. Gelukkig het klopt om half tien ’s avonds zal de bus gaan. Tot die tijd…..wachten….
Inmiddels hebben we ook vrienden gemaakt met een Australiër die dezelfde kant op gaat als wij en net als wij de tijd moet zien te doden. Met zijn drieën lopen we dan ook naar het plaatsje. We drinken wat, zoeken een bank, lopen wat rond, doen nog wat boodschappen, lopen weer verder totdat de eetstalletjes open gaan. Daar zoeken we ons eten bij elkaar en delen het met elkaar. Na het eten toch maar weer terug naar het busstation om daar verder te wachten. Het busstation is redelijk verlaten op wat katten na. Langzaam wordt het donkerder. Er komen opgepimpte auto’s langs met geblindeerde ramen, die mensen komen oppikken. Het lijkt allemaal een beetje, tja hoe zal ik het zeggen, vreemd. Maar hoe donkerder en later het wordt, hoe drukker het op het busstation begint te worden. Winkeltjes gaan weer open en er komen heel veel mensen samen met ons wachten op een bus. Een kwartier te laat komt onze bus. Onze tickets worden gecheckt, bagage ingeladen en op zoek naar onze, jawel, vaste plekken. De mannen die voor ons zitten moet ik wakker maken, want hun stoelen staan zover achterover dat ik daar als grote Nederlander niet achter pas. Goed we zitten in de bus die ons een uur of 7 later zal afzetten op plaats van bestemming. Eric kan aardig goed slapen in de bus, ik helaas niet zo.
Om kwart over 5 ’s ochtends worden we in Mersing uit de bus gezet. Ergens aan de kant van de weg voor een tempel. Een man die blijkbaar in de tempel slaapt komt even polshoogte nemen. We mogen daar even op het stoepje blijven staan omdat het regent. We besluiten om schuin naar de overkant te lopen. Daar is een Indisch restaurant wat al open is. In dat restaurant ontmoeten we een Tsjechisch stel dat, net als wij, ook zo vroeg met de bus is aangekomen en ook naar Tioman gaan. Samen gaan we dan ook op zoek naar de boot. De boot blijkt pas om 12 uur te gaan dus maar weer….wachten.
Samen met nog wat andere reizigers gaan we ergens ontbijten en daarna lopen Eric en ik nog wat rond door het plaatsje. Om half 12 moeten we bij de bootterminal aanwezig zijn waar blijkt dat we andere kleur ‘boardingpassen’ nodig hebben. Het mannetje dat ons de kaartjes had verkocht had ons al overal lopen zoeken. Later blijkt alleen dat het allemaal niet zoveel uit maakt. Er gaan twee boten naar het eiland en wij moesten de tweede boot hebben. De eerste vertrekt zo rond 12 uur. De andere boot zou vlak daarna komen. Helaas….het duurt nog tot twee uur voordat wij ook eindelijk aan boord kunnen stappen. Een beetje een soort boot als de Koegelwieck alleen staan de stoelen zo dicht op elkaar dat Eric en ik allebei niet met onze benen ertussen passen. Tot groot vermaak van de bemanning. Wij moeten dus schuin zitten…hmmmm niet echt lekker. Na een halfuur varen liggen opeens stil naast een van de vele eilandjes. Er blijkt een visnet om de schroef te zitten, dus een van de bemanningsleden moet het water in om het eraf te halen. Vervolgens worden er een heleboel Maleisische vakantiegangers zeeziek, zodat de plastic zakjes niet zijn aan te slepen. Eric en ik vinden het eigenlijk wel mee vallen met de golven, een beetje zoals op de Waddenzee. En het zegt wat want ik heb nou niet echt bepaald zeebenen. Een andere ervaring op de boot is om naar de wc te gaan. Stel je zo’n hurk wc voor die je veel in Frankrijk langs de weg ziet/zag. Alleen dan nu op een boot die wiebelt. Best een ervaring op zich moet ik zeggen.
Na op verschillende plaatsen te hebben aangemeerd worden wij dan eindelijk in Air Batang (ABC) afgezet. Wij gaan op zoek naar een leuk plekje om te verblijven. Eric vindt dat we wel een kamer met Airco hebben verdiend dus die nemen we dan ook. Na ongeveer 28 uur reizen (incl. wachten) zijn we dan eindelijk op plaats van bestemming aangekomen. En wat voor bestemming! Het mag dan groter zijn dan de Perhentian Islands het is ook hier fantastisch mooi en super rustig! Blauwe, heldere zee, witte stranden, palmbomen, jungle……….

Blub blub blub

Voordat jullie denken dat we hier last hebben van vloedgolven (vreselijk trouwens daar in Japan) hebben we hier vooral last van regen en nog eens regen. Gisteravond begon de ellende. In eerste instantie niet bijster interessant want iedereen zat hier te kijken naar CNN, Al Jazeera danwel op een laptop etc. Het Tsunami nieuws is hier goed te volgen. Er was idd een waarschuwing uitgegaan voor Maleisie maar dan voor Borneo. Een klein momentje stress daargelaten toen een "muts van CNN" toch zeker 10 minuten heeft geroepen dat er een golf van 6 a 7 meter richting Hawai zou gaan en wij (Maleisie) moesten toen nog komen.... Tot dat ze later werd gecorrigeerd tot een golf van 6 a 7 Feet. Amerikanen.......(zucht). Het is dat ik geen stempels mag drukken van Maaike... Wij dus rustig naar bed. Tot vanochtend 6 uur. Drup, drup...recht op mijn hoofd... Kamer lekt op drie plekken en ik heb niet het idee dat dat verholpen gaat worden. Het regent zo hard dat je denkt dat de douche structureel hard aanstaat (en dan de massagestraal uiteraard!). Maleisische bouw is daar toch niet echt op berekend. Dus zojuist maar even gemeld bij de receptie dat ik geen plaats meer kon vinden voor een droog bed... No problem, if rain stops man is going to check. Ik zie 2 problemen: rain is not stopping en het checken van een Maleisier ken ik ondertussen. Ik vrees dat zelfs ik een effectievere loodgieter ben. Feit is wel dat ik er thuis een probleem van zou maken en zij absoluut niet.. Oja er loopt uiteraard ook gewoon stroom langs dezelfde plekken....No problem. Voor de mensen die ongerust zijn: ik heb een aardlekschakelaar kunnen ontdekken.We zitten nu droog te eten met CNN aan dus niets aan het handje maar het is toch spijtig dat we naar 27 graden hebben hier en geen zon... Het goede nieuws is dat Maaike weer beter is. We proberen maandag verder te trekken maar waarheen hangt even af van het weer. Om weer een week op een eiland te gaan zitten met moessoen regens is ook zo wat. Plan B zal denk ik Mallaka worden. Een streek met een Nederlandse geschiedenis. Ik moet nog even uitzoeken wat voor geschiedenis aangezien we niet altijd het braafste jongetje van de klas zijn geweest in het verleden......Verder eigenlijk weinig nieuws behalve dat ik net las dat sinds ik niet meer in de Euroborg ben geweest de FC loopt te verliezen. Voor degenen die op mijn plek zitten (ik noem geen namen maar het zijn mijn broers!)aanmoedigen mag hoor!!!!!!!

Op een bounty eiland met moesson regens

Ja ik dacht het wordt tijd om Nederland maar eens wat troost te bieden. De afgelopen dagen heeft het aan een stuk geregend. En dan bedoel ik dus, als ik een seconde buiten sta ben in doorweekt, regen. Omdat een hele dag regen een mooi moment is om ziek te worden besloot Maaike dit dan ook maar direct te doen. De gebruikelijke; ik ben in Azië en heb wat verkeerds gegeten wat er redelijk snel weer uit wil, ziekte. Gelukkig kwamen er regelmatig eekhoorns voor haar raam zitten om te checken of ze al weer beter was dus had ze wat afleiding. Ikzelf ben/was ook niet 100% maar terwijl ik dit schrijf ben ik aan het wachten op een pizza dus lijk ik redelijk bij te trekken. Maaike heeft zojuist een dieet van ORS, tomatensoep, toast, ORS en salade gehad en is dus ook aan de beterende hand. Voor wat betreft de afgelopen dagen hebben we vooral gezwommen, gesnorkeld (finding Nemo visjes etc) en vooral uitgebreid gegeten. (iets te veel blijkt nu...) Elk avond eigenlijk gegeten met "de Pandas" (De Belgen) en de "Duitsers". Daniel en Marsi (www.weltreise2010.de) doen zo'n beetje dezelfde route dus ook veel overleg over goedkope camperhuur etc. Kortom bere gezellig en leuk gezelschap. De Belgen zijn ondertussen verder getrokken naar de jungle. Jammer was erg gezellig maar wellicht komen we ze nog weer tegen. Voor de rest blijft het weer hier erg veranderlijk. Vanochtend nog enorme regen, nu weer droog, zon en warm. Later meer want mijn pizza " Hawai" (leek me wel toepasselijk hier) komt er aan. Ps: voor de oplettende lezer: een nieuwe wijsheid toegevoegd (onder onze namen) aan ons blog. Bedankt Sonja!

Penang en de Bounty

Ok, we zijn in Penang geweest en los van het eten ( BRILJANT, ja alles gegeten broer) niet iets om lang stil bij te staan. In oorsprong een tropisch eiland met een koloniale stad erop, nu een tropisch eiland met fabrieken en een hoog "ik verkloot de natuur" gehalte. Behalve het nationale park (wat apen en wat water leguanen, zo terloops klinkt het wel heel gewoon) niet heel veel bijzonders, kortom. (Punt). Dus over naar de belangrijkere zaken. De reis naar de Perenthian Islands. Op zich weer een verhaal op zich. Allereerst gedoe met het boeken. Eerst naar visit Malaysie geweest. Meisje heeft ons prima geholpen incluis het laten zien van haar eigen facebook pagina om te laten zie hoe mooi het zou moeten zijn. Daarna op zoek naar bus tickets. Eerste mannetje: "not possible Island closed!" Toch bijzonder als je net met het eiland gebeld hebt voor een reservering. Wij dus beleefd afgewimpeld en hem daarna even in het Nederlands een stempel op gedrukt (tegen Maaike uiteraard want we zijn te gast maar toch...) Daarna aardig busmanmethesje gevonden die ons keurig bij een bureau bracht waar we konden boeken. Daar de tickets geregeld en beloofd dat we om 6.45 uur klaar zouden staan zodat we om 7 uur opgehaald konden worden. Dus wij op tijd klaar staan. (dus echt op tijd want ik ben nog steeds een Mulder) maar om 7.30 uur nog steeds geen "Kang travel" (onze vaste vervoerder ondertussen). Ik (Eric) dus bellen met de agent. "No worries (en we zijn niet eens Down Under) driver is coming". En idd klokslag half acht (kan dat?) een chauffeur, een busje en 2 Zweedse meiden. Eerste opmerking van de Zweden: We're happy that we're on time. 7.30 straight... Zucht, fijn dat wij ook wisten dat het pickup moment 7.30 uur was. Daarna ingestapt bij de Maleisische Michael Schumacher. Moet gezegd worden, ik wou dat ik mocht rijden want dit was zo'n weg... Je kent ze wel: buitenkantje, binnenkant en buiten er weer uit... Ik denk overigens wel dat ik de enige was die dit mooi vond maar dat terzijde...
Na een uurtje of 6 kwamen we aan bij de boot. Na een kleine lunch wij met de boot. En jawel een "fast boot"  incluis een Schumacher..... Jezus (sorry) wat ging dat hard. Ik vond het al wat vreemd waarom alle tassen plat op de grond moesten liggen. Na 10 minuten niet meer..... We vlogen soms zelfs (echt waar!) Na een half uurtje blauwe plekken te hebben opgelopen aangekomen op het Terschelling ('t Ailand) van Maleisië. NOT!!!!! Briljant wat mooi. Echt de Bounty in het kwadraat. Eigenlijk zijn het 2 eilanden waarbij wij op de kleine zitten. Zoals de Lonely Planet stelde: "Even Eden had to split up". Enige (kleine) nadeel is dat het hier laag seizoen is dus zijn ze alles aan het opbouwen. Inclusief het storten van beton etc. Aan de andere kant: daardoor zijn de prijzen ook lager...en we blijven Nederlanders.... De eerste dag bestond uit zoeken van een plek ter overnachting. Uiteindelijk geslapen in het schimmelig hutje 25 meter (kan ook 20 zijn..) van het strand. Het is inderdaad behelpen......

Na een prima nacht op gestaan met zon en een strak blauwe zee met niemand op het strand. Na onze ochtend activiteit: eten, liggen, zwemmen, liggen, zwemmen, liggen en Tshirt aan omdat we geen Engelsen willen worden op zoek naar onze nieuwe accommodatie. Prima basic reizen maar voor 16 euro slaap je hier in een prive hut in een resort met uitzicht op zee EN free wifi. Terwijl ik dit schrijf stelt Maaike net vast dat iemand bijna vermoord werd door een kokosnoot omdat die besloot een eindje verderop te kijken dan zijn eigen boom. Er stond zelfs een bordje: Beware of falling coconuts. Het geeft een beetje de tendens aan hier.... Gister trouwens ook nog wat gedronken met de Panda's ( de Belgen van eerder) Gezellig. Je merkt dat iedereen een beetje dezelfde route volgt. Het enige wat we nog even  moeten doen is vaststellen hoelang we hier blijven. Er zijn geen ATM's hier (geld automaten) dus moet je je budget een beetje in de gaten houden. Aan de andere kant ik zag net dat ze ook Visa accepteren....ik zie mogelijkheden....(Kecil 5-3)