Een interessant weekje...

Daar zijn we weer. Hoog tijd voor een kleine update. En wat voor een. Een week met vulkanen, Schotten, bier en as..kortom een klein(?) overzicht van de laatste week. Jullie als trouwe kijkbuis (computer) kinderen hadden al begrepen dat we in Chili waren aangekomen. Deze keer een rustige vlucht. Na aankomst in Santiago zijn we samen met een ander Nederlands koppel incluis zoon samen naar de stad gereden. We waren ze ook al tegengekomen op Paaseiland dus het was weer even bijpraten. Tegen 22.00 uur waren we dan eindelijk in ons hostel: Het Eco hostel. Niet dat we nu in een keer heel groen aan het worden zijn, het was meer dat we dit hostel gekozen hadden omdat het El Chiepo was. Een prima plek trouwens om vanuit daar Santiago te bekijken. We hadden wisselende verhalen gehoord over Santiago. Veel verhalen over dat het niet leuk zo zijn, saai etc. Uiteindelijk was het minder erg dan gedacht. De stad ligt mooi aan de voet van de Andes alleen zie je dat dan weer niet door de hevige smog. We hebben onze dagen met name besteed met het bekijken van Santiago en het plannen (moet soms ook) van de rest van onze trip. Na drie nachten zijn we met de bus naar Pucon gereden. Dit is een plaatsje op ongeveer 12 uur rijden ten zuiden van Santiago. De bus was nogal een "experience". Het plaatje dat wij voor ons hadden van een gemiddelde Zuid-Amerikaanse bus was eentje met kippen aan boord, een dronken chauffeur, structurele airco (geen ramen dus) etc etc. In het echt viel dit nogal tegen. Dit begon al met de busterminal. Met onze ervaring uit Azië hoopten we op in elk geval op tenminste een wc die het zou doen...echter: De busterminal bleek meer voorzieningen te hebben dan Utrecht centraal! Dan de bus zelf: ook al zo'n ramp. Men neme plaats in de bus, men hebbe meer ruimte dan in de beste royal class bus die we ooit gehad hebben, een mannetje komt langs om een dekentje over ons heen te leggen, het mannetje sluit de gordijnen en 's ochtends kregen we nog een snack ook. Kortom "Bus heaven". Achteraf hoorden we trouwens van Chilenen dat we de verkeerde bus hadden, er was nog een met veel betere service...Wij vonden dit al fantastisch. In Pucon, een soort van ski resort met de Andes om je heen zijn we op zoek gegaan naar ons hostel El Refugio, een hostel met een Nederlandse eigenaar. Leek ons wel grappig. De eigenaar zat echter in Nederland dus die vlieger ging niet op. Echter de Belgische hostel manager (Vlaams) maakte het ook wel weer eenvoudig...grappig dus dat we gewoon in het Nederlands onze zaken konden regelen. In het hostel begon de ellende: Schotten, Ieren en Engelsen. Op een of andere rare manier klikt dat gewoon altijd en mede doordat iedereen zo'n beetje even oud was waren we als snel een "groep". Alcohol technisch gezien dodelijk. De insiders weten dat de eilandbewoners nogal doordrinken dus was het hard "werken" voor ons. In Pucon is er maar een activiteit die je moet doen en dat is het beklimmen van de (werkende!!!!) vulkaan. Toch zo'n 2800 meter... In een vlaag van verstandsverbijstering besloten we om als totale groep dat kreng te gaan beklimmen. Goed plan en gelukken zijn we ontzettend getraind.....NOT... De volgende ochtend om 7 uur stonden we klaar om daadwerkelijk omhoog te gaan. Samen met de Ieren (naam al weer kwijt) de Schotten (Paula en Graham, later meer over hun) en Carl ( de Engelsman) plus 2 gidsen omhoog. Na 5 uur klimmen (en vooral Eric enorm afgezien, leek wel een verkouden Lama, Maaike huppelde omhoog)bereikten we dan eindelijk te top. BIZAR. Een fantastisch uitzicht EN een enorme krater die daadwerkelijk actief was. Niet te bevatten. En dan moest het meest bizarre nog komen... Als je naar de foto's kijkt dan zie je een foto van van de vulkaan. Stel je voor dat we "gewoon" over de rand heen stapten en naar beneden zijn gesleed.. Een vulkaan naar beneden sleeen!!!!......Mijn enige echte slee ervaring was de heuvel bij Nienoord (bestaat die nog??). Dit was echt niet normaal. Een sleetochtje van 2800 meter naar beneden...kortom naar beneden was dan ook maar 2 uur.... De volgende dag hebben we dus weer nodig gehad om compleet te herstellen. Dit was zwaar met name omdat er van ons verwacht werd dat we weer keurig meegingen in het "eiland" ritme...dus drinken...ach ja ze hadden Heineken dus we hebben het weer overleeft. Na vier nachten hebben we afscheid genomen van ons hostel en zijn we samen met de Schotten (Paula en Graham) verder getrokken naar Argentinië. We wilden eerst zuidelijker gaan in Chili maar doordat daar een vulkaan is uitgebarsten (jullie hebben wellicht de beelden gezien) toch maar besloten direct over te steken naar Argentinië. Doel was San Martin de Los Andes...Dit werd een redelijk bizar tochtje. Wij dus met zijn vieren in de bus (niet zo luxe, wel koffie en chips). Na een uur rijden kwamen we aan op een gravelroad. Deze hebben we zo'n uur gevolgd. Dwars door mooie natuur maar verder helemaal niets...Het leek wel zo'n oude smokkelaars route. Na een uur opeens een moderne grensovergang: einde Chili. Wij uit de bus, stempels halen en weer in de bus. Na 10 minuten weer een moderne grensovergang: Argentinië. Wij weer de bus uit, stempels halen en weer de bus in. Ondertussen kwamen er wat auto's uit Argentinië aanzetten onder het stof (dachten wij). Raar maar verder geen aandacht aan besteed. Al verder rijdende werd het toch wel wat donker buiten. Niet echt regen bewolking maar meer heel grauw met bruin oranje achtige kleuren... vreemd....Nu een iets betere inspectie van de buitenwereld vonden we deze toch wel erg grijs...en het werd steeds grijzer.....Uiteindelijk leek het wel of we door een maanlandschap reden. Overal centimeters as.. VULKAAN AS! En dat terwijl we toch op zo'n 400 km van de uitbarsting zaten. De stadjes waar we doorheen reden leken we spooksteden. Alles donker en niets open. Het was uiteraard siësta maar met al dat as leek het net alsof alles uitgestorven was. Uiteindelijk kwamen we aan in San Martin. Ook hier alles onder het as. Mensen liepen rond met mondkapjes dus het stadje leek niet heel uitnodigend... Wij opzoek naar ons hotel. Dit bleek gelukkig vlakbij en naar een liter Heineken (tja de Schotten he..) leek alles al wat minder erg. Vannacht heeft het flink geregend en nu begint het stadje weer een beetje in normale doen te komen. Al met al dus een bizar weekje... We blijven hier dus een paar dagen en vertrekken dan in etappes naar Buenos Aires waar we zondag hopen aan te komen. Maandag starten we dan met onze cursus Spaans. Dus terug naar de schoolbanken. Kijken of de docenten hier pedagogisch een beetje onderlegd zijn......voor eerst: Hasta Luego